niet met de handen in de vuilniszakken
De volgende dag is Iwan van de schrik bekomen dat ze de rest van de week met Anna opgescheept zit. Ze heet trouwens niet Iwan, maar Ewan, dat maakt haar al wat minder verschrikkelijk. Ze is gewoon aardig, houdt Anna zich voor. Nu er niks anders opzit dan haar in te werken in de schone kunst van het hygiënisch poetsen maakt Ewan er meteen een topsport van ook.
Nee, nee, zegt ze, zo niet doen. Niet met je handen in de vuilniszakken, er kunnen naalden inzitten.
Ze zegt het wel twintig keer op een avond, of eigenlijk elke keer als ze een vuilniszak vervangt en dan zijn er een hele hoop.
Eén van de redenen van haar paniek van gisteren is dat ze controle gekregen heeft op haar werk. Ze laat Anna een briefje zien met aantekeningen. Per kamernummer genoteerd wat ze vergeten zijn te poetsen, een hoekje van de vloer, een vuilniszakje vergeten te legen, een telefoonhoorn niet schoongemaakt, het koordje van de wc niet ontwart en een stopcontact niet gereinigd.
Anna biedt onmiddellijk haar excuses aan, die omissies zullen wel door haar komen. Hoe meten ze dat dan, wil ze wel weten, dat je een stopcontact niet hebt schoongemaakt?
Afdrukken van vingers, zegt Ewan en neemt de zwiffer uit haar handen. Nee, nee, zo niet. Je rug, niet met je rug. Laat de stok het werk doen.
Ze krijgt er echt plezier in om haar ergonomisch te leren schoonmaken en gelijk heeft ze, want na een uur poetsen heeft Anna flink pijn aan haar rug en dan moeten er nog twee uur.
Nee, nee, niet met je handen – vuilniszak – nee, nee rode doekje – wc – nee, nee handschoenen – gang & kantoren – nee, nee – doekje twee keer gebruiken.
Zo gaat het de hele avond door. Stofzuigen doet ze ook verkeerd, maar het belangrijkste is dat Ewan goede zin heeft.
Je doet het nog niet zo lang, vraagt ze.
Neuh, zegt Anna en maatk haar aan het lachen door heel ostentatief de stopcontacten te poetsen. Zooh, ook weer schoon.
Ewan demonstreert de methode hoe het schoonmaakdoekje – één per kamer – door middel van slim vouwen en omvouwen acht keer gebruikt kan worden. Maar dat werkt helemaal niet, zegt ze, dat kan je toch niet onthouden hoe vaak je een doekje vouwt en dan moet Anna zo hard lachen om de absurditeit van de acht-keer-vouwen-methode dat vanaf dat moment het ijs tussen hun gebroken is. Het lukt zelfs om min of meer binnen de tijd alles min of meer af te krijgen. Ewan is tevreden. Maar morgen, morgen moeten de kantoren extra, daar maakt ze zich nu al zorgen over en over het fietssleuteltje dat ze kwijt is.
Wil jij de vuile was en de sleutels terugbrengen, vraagt ze.
Tuurlijk, zegt Anna.
anna
