schoonmaakintermezzo
De winkel met de vele spiegels heeft er één minder. Haar eerste bedrijfsongeval. Of ze even de vloer wil swifferen en de tapijten wil zuigen, heeft de store manager gevraagd. Anna houdt niet van swifferen. Haar industriële swiffer-bezem is groot, de steel is kapot en provisorisch gerepareerd. Ze is er nog steeds niet achter wat nu de makkelijkste manier is om de haren van de bezem waarin de grote vlokken zwart stof en mensenhaar zich in verzamelen, schoon te maken.
Waar al dat stof toch elke keer vandaan komt, vraagt ze zich af, in die hoeveelheden. Zou het van de kleren komen die voortdurend aangevuld en verhangen worden aan de rekken in de winkel?
In haar schoonmaakhok annex personeelstoiletten, zet ze de bezem tegen het rek. Ze draait zich om en hoort een enorme klap. De spiegel boven de wasbak is naar beneden gevallen. De onhandige steel van de swiffer is tegen de spiegel gevallen en het dikke glas ligt nu in gevaarlijk puntige scherven op de vloer en in de wc’s.
Heeft ze toch even geluk gehad dat ze al een stapje naar voren gezet heeft, bedenkt Anna, net niet geraakt. Scherven brengen geluk, zegt Anna tegen de store-manager.
Niet van spiegels, antwoordt ze.
Het is de schuld van de Romeinen om doem af te roepen over een gebroken spiegel: zeven jaar ongeluk. En ze maken hun belofte meteen waar. Nog die zelfde ochtend trekt Anna per ongeluk het beschermplaatje van een stopcontact uit de muur en bezorgt ze zich een lelijke snee aan haar vinger na het schoonmaken van een kraan.
In het ziekenhuis op haar avondklus vertelt ze Cherry van de spiegel en de zeven jaar ongeluk.
Hebben de Romeinen dat bedacht, vraagt hij en maakt een wegwerpgebaar. We maken er zeven ongelukken van, zegt Cherry die er geen kwaad in ziet de geschiedenis te herschrijven als dat opportuun is. We maken er zeven ongelukken van, dan ben je er sneller vanaf. Maar blijf tot die tijd maar uit mijn buurt. Ik loop wel een stukje achter je.
Op weg naar huis komt ze Ton tegen, de man die net als zij nog niet zo lang in het ziekenhuis werkt. Hij pakt de gele waarschuwingsbordjes voor een natte vloer op, die midden op de gang staan en hangt ze aan de railing. Zo, de vloer is droog, zegt hij.
Ton poetst de gangen van het ziekenhuis. De balustrades, zegt hij, die zijn erg, dat zijn stofvangers.
Waar al dat stof vandaan komt, vraagt Anna.
Ik denk uit de airconditioning, zegt Ton. Het kan toch niet van de mensen komen, al dat stof.
Oh, de airconditioning, zegt Anna. Dat zou het stof op de toiletten ook verklaren. De airconditioning, zou dat de oorzaak zijn?
Ze loopt naar het fietsenrek en ziet dat ze vergeten is haar fiets af te sluiten, nog vier ongelukken te gaan. Thuis is de was van het balcon gewaaid na de zware regenbui. Nog drie. Het is bijna weekend. Nog even voorzichtig zijn.
anna
