het varkentje
Heeft u al een docent gevonden voor de vacature interieur-styling, vraagt Anna.
Nee, zegt de directeur.
Hij vertelt dat hij uit Doetinchem komt en vraagt of ze weet waar dat ligt.
Ongeveer, zegt Anna. Je kan het wel horen, zegt ze.
Hij lacht. Je kan het aan jou ook horen dat je uit Maastricht komt.
Waarom dacht u dat ik niet geschikt was voor de vacature, vraag ze hem.
Waarom dacht jij van wel, antwoordt hij.
Ze begint zich onderhand wel af te vragen waar dit gesprek naar toegaat. Op haar sollicitatie van docent voor de cursus interieurstyling in Maastricht is ze afgewezen, maar de directeur heeft haar toch uitgenodigd voor een gesprek in het hippe Design Hotel waar hij die avond een informatieavond geeft om nieuwe cursisten te werven.
Heb je dat dan niet gevraagd, zegt praktische zusje. Heb je niet gevraagd waarom hij met je wil afspreken? In een hotel? En jij gaat daar naar toe? Weet je zeker dat het geen date is?
Het zal haar nieuwsgierige aard wel zijn, denkt Anna en wie weet.
De interieuracademie is onderdeel van een opleidingsinstituut in het oosten van het land, een soort LOI, maar dan iets kleiner. Ze hebben al heel wat cursusplaatsen in het land en nu is Maastricht aan de beurt. Ze krijgt een lange uitleg over de geschiedenis van het instituut. Het is opgericht vlak na de oorlog met de introductie van de typemachine en er behoefte was aan type-cursussen.
Wat een goed verhaal, zegt Anna en luistert verder.
Ik heb je uitgenodigd vanwege je brief, zegt de directeur. Het komt niet vaak voor dat iemand zoveel werk maakt van een sollicitatiebrief.
Al haar andere sollicitatiebrieven tot nu toe gaan gewoon via de mail, maar het instituut in het oosten van het land met zijn roots in de schrijfmachine vraagt om een brief via de post, dus heeft ze haar brief – een beetje mokkend vanwege de extra moeite – geprint – op fotopapier omdat ze plaatjes in haar sollicitaties verwerkt – en in een grote envelop – om het dure papier niet te kreuken – verstuurd. En de envelop zelf versierd met HANDLE WITH CARE en THIS SIDE UP-stickers omdat zo’n kale bruine envelop deprimerend is en ze de postbode gunstig wil stemmen om de brief ook daadwerkelijk te bezorgen.
En het stempeltje van het varkentje, zegt de directeur. Dat stempeltje viel ook op.
Ach, het roze stempeltje met het varkentje. Heeft ze het roze stempeltje van het varkentje gebruikt op de brief? Haar stemming moet wel erg balorig geweest zijn dat ze het roze varkentje gebruikt heeft en niet haar gele smiley-stempeltje. Dat ze een stempeltje überhaupt gebruikt heeft op een zakelijke brief.
Maar het is wel opgevallen…
anna