E.coli of poepbacterie
Waar ging de cursus over, vraagt ze aan Fieke die in vaste dienst is van het schoonmaakbedrijf en wel aanwezig geweest is bij de verplichte bijscholing Hygiëne.
Oh, over bacteriën en ziekten enzo, zegt ze verveeld.
Ik ben niet geweest hoorrr, zegt Cherry met zijn prachtige rollende tongpunt-r. Ziekten, wat moet ìk daar van weten.
Anna mag hem wel, die gekke man afkomstig uit Curaçao, met zijn opgeschoren haar en enorme bos rastavlechtjes dat met een elastiekje in bedwang gehouden wordt boven op zijn hoofd,.
Nee hoor, ik ben niet geweest, zegt Cherry.
Cherry heeft overal lak aan, heeft een grote mond, maar poetst snel en heel grondig.
Anna daarentegen voelt zich nog niet zo routineus in de hygiëne-materie. Ze weet dat je het toilet eerst een keer moet doorspoelen voordat je het schoonmaakt, maar doe je dat met de wc-bril dicht of open of maakt het geen verschil? Kunnen de E.coli bacteriën uit de ontlasting door dat doorspoelen wel of niet in de lucht terechtkomen en zo zich verspreiden? Dat soort dingen had ze wel willen vragen op de cursus.
Niet dat ze helemaal een leek is wat betreft kennis over bacteriën. Ze zal wel de enige Cultuurwetenschapper zijn die ooit haar bachelorscriptie[1] geschreven en behaald heeft met als onderwerp een poepbacterie[2] en in haar freelance werk overdag – beeldresearch voor een Wetenschappelijke Uitgeverij – leert ze ook wel eens wat.
In het boek De samenleving van genen leest ze dat het genoom van E. coli ongeveer 4000 genen bevat – wat heel weinig is – waardoor het mogelijk gebleken is om de meeste onderdelen ervan te begrijpen en te karakteriseren. Ondanks die ontdekkingen is van ongeveer een derde van de genen van zelfs die eenvoudige bacterie nog onbekend wat de functie is.[3]
De biochemische reactie van de stofwisseling wordt gekatalyseerd door een enzym dat in het genoom van E. coli is gecodeerd, leest Anna verder, maar praktische informatie zoals de stand van de wc-bril tijdens het doorspoelen valt buiten het kader van het boek.
Witney, de voorwerkster die ’s avonds door de gangen dwaalt om onverwachte controles uit te voeren, klopt op de deur van de dames-wc’s op de zesde verdieping. Ze komt kijken of Anna goed gepoetst heeft.
Cherry wenkt haar vanuit de lift. Kom, ga naar huis, het is weekend. Laat je niet gek maken. Je hoort het maandag wel.
Nee, nee, zegt Anna, ik wil het weten, ik wil weten hoe je moet poetsen.
Weet je dat dan niet, zegt Cherry.
Anna weet dat E. coli een onschuldige darmbacterie is, die na aanraking met penicilline makkelijk resistent kan worden en daardoor gevaarlijk wordt, maar die wc-bril moet die nu open of dicht blijven? Misschien weet Witney dat.
Je moet oppassen dat je geen methode-fouten maakt, zegt Witney.
Anna, laat het haar twee keer herhalen. Wat zegt ze nou?
Wat is een methode-fout, vraagt ze. Een methode-fout is als je wel gepoetst hebt, maar je kan zien hoe je gepoetst hebt, bijvoorbeeld als je niet in één regelmatige zigzagbeweging de vloer dweilt, maar in een willekeurig patroon zoals Anna het doet.
Methode-fout, mooi woord, vindt Anna en gaat naar huis waar ze zich bedenkt dat ze vergeten is te informeren naar de mogelijk ontsnappende bacteriën uit de wc-pot na het doorspoelen.
anna
[1] A cultural analysis of the EHEC-crisis 2011.
[2] EHEC is een E.coli bacterie. E.coli bacteriën komen voor in de darmen van mensen en dieren en zijn normaal gesproken gezond en nodig voor de spijsvertering maar kunnen gevaarlijk worden door blootstelling aan teveel antibiotica.
[3] De samenleving van genen. Itai Yanai & Martin Lercher.
