De dag is gewoon te kort. Met de dubbele diensten in de ochtend en avond is de dag gewoon te kort. Te kort om in de tussenliggende tijd nog al het andere werk te doen. Voor de schilder en de verkoop van zijn werk. Het herschrijven van de cursus. Het voorbereiden van de rondleiding. Trainen voor de marathon…
De dag is gewoon te kort.
Tijd voor een evaluatie. Nu ze toch wakker is en ze straks weer in alle vroegte een pakkenwinkel moet gaan cleanen kan ze net zo goed opstaan en de dag wat langer maken. En van verse koffie om vier uur ’s nachts wordt je wel wakker.
Het poetswerk in combinatie met haar andere bezigheden begint enorm te wringen. Niet dat ze het werk an sich erg vindt. Het heeft iets meditatiefs, de monotone herhaling van steeds dezelfde handelingen in de verlaten kantoortoren. De stilte. Niemand die aan je hoofd zeurt. Niet hoeven nadenken. Het werk is niet erg, het zijn de randzaken die niet kloppen.
Caroline bijvoorbeeld heeft na het sleutelincident, nu toch al ruim zes weken geleden, besloten om gewoon niet meer met haar te praten. Voor de rust is dat niet zo erg, maar erg praktisch is het niet. Het irriteert Kitty, de bazin, dat er voelbare spanning is tussen hun beiden en Caroline praat niet alleen niet meer met haar, ze weigert ook om de lift met haar te delen of in dezelfde ruimte met haar te zijn. Niet handig.
En zeer beledigend ook. Desmond Morris beschrijft in zijn boek People Watching, the guide to body language, een aantal manieren om iemand door middel van lichaamstaal te beledigen. Signalen die verveling uitdrukken, zoals gapen bijvoorbeeld is een manier. De meest beledigende en effectiefste vorm is die Caroline toepast: iemand volledig negeren. Cutting someone dead, noemt Desmond Morris dit sociale gebruik.
En de spin-off hiervan is dat Kitty – haar baas – haar ook de cold look geeft.
Ze mist Cherroll, gekke Cherroll die ontslagen is.
Hij kan heel goed poetsen, heeft ze tegen Kitty gezegd.
Daar gaat het niet om, Anna, zegt Kitty, maar waar het dan wel om gaat is haar een raadsel. Haar afdeling is zo schoon dat het gewoon eng wordt. Ze swiffert, zwabbert en sopt en zuigt. De richeltjes en randjes zijn stofvrij en Witney moet op haar controle-rondes steeds meer haar best doen om nog iets te vinden om op aan te merken. Waar gaat het dan wel om, als het niet om goed poetsen gaat?
Het is tijd voor een evaluatie, maar eerst koffie drinken, aankleden en een mannenpakkenwinkel schoonmaken en oppassen dat ze het alarm niet laat afgaan.
anna
