Kaylee is niet meer op het werk verschenen en Anna zegt tegen Witney dat ze het werk van Caroline – die op vakantie is – er die avond wel bij doet. Het is haar laatste avond en ze wil liever alleen nog één keer alle etages doorlopen. Het is ook wel een heel klein beetje ‘wraakzucht’ richting Caroline die van dag 1 heeft lopen opscheppen hoe snel ze wel niet kon poetsen en Anna maar een gestresst persoon vond die geen tijd nam om eens uitgebreid koffie te drinken onder het werk.
Ze heeft altijd al het vermoeden gehad dat de etages van Caroline minder werk zijn dan die van haar en omdat haar eigen etages belachelijk schoon zijn wil ze de uitdaging wel aangaan om de hele kantoortoren die avond in haar eentje te poetsen. Sprintje trekken van drie en een half uur. Weet ze tenminste waar ze moe van is en heeft ze geen tijd om te mijmeren of weemoedig te zijn dat ze stopt met haar baantje.
Ze oefent wabi sabi. Wabi is een verlangen naar eenzaamheid en oprechtheid. Eenzaamheid als vorm van bezinning en niet de vlucht van jezelf die je makkelijk hebt als je onder de mensen bent. En Sabi is accepteren dat niets hetzelfde blijft en altijd alles verandert en zijn einde vindt. Het is een nostalgisch gevoel. Het gevoel van de jeugdherinnering of een vergeten moment waarop je gelukkig was.
Sabi betekent dat je je niet verzet tegen verandering en het als een natuurlijk onderdeel van het leven accepteert.
Op etage nul staat de man die altijd op de renfiets naar huis gaat, zich om te kleden in zijn renkleren. Hij wenst Anna een fijn weekend. Dat ze niet meer terug komt, zegt Anna.
Oh, zegt de man, oh. En daarna komt ze niemand meer tegen. Het is tropisch warm en het is vrijdagavond. De kantoortoren is uitgestorven.
Op etage 6 – de etage waar ze graag is en waar het schilderij van Henri Jonas hangt – komt ze toch nog in tijdnood. Ze kan de kantoren niet in perfecte staat van schoon achterlaten. Ze heeft geen tijd meer om de buisstoelen op de millimeter tegen de vergadertafel aan te schuiven en de pennen op de bureaus netjes recht te leggen – wat ze uit verveling is gaan doen. Ze zuigt de kruimels en lange haren onder en op de bureaus van de secretaresses. Neemt het overrijpe fruit mee dat anders de prullenbak ingaat en tekent een grote smiley in het logboek.
Wabi Sabi brengt je in aanraking met de schoonheid van de imperfectie. Het gaat om het waarderen van het moment en niet bang zijn voor verandering. Ze moet gaan oefenen, Anna, er is weer heel wat verandering op komst.
Ze levert haar pasje, sleutels en kleren in bij Witney.
Jammer dat je weggaat, zegt ze.
Het is niet zo schoon als anders, zegt Anna.
Dat geeft niet.
Er zitten zilvervisjes in de toren.
Bah, vieze beestjes, zegt Witney.
anna
