Het huis van Anna’s moeder staat al een tijdje te koop en de tuin is redelijk overwoekert. De broers en zusjes worden gemobiliseerd om de nodige klusjes te doen en Anna ontfermt zich mede over de tuin. Mails worden rondgestuurd om alles te regelen en zo ook de foto van St. Jozef die nog steeds niet begraven is en vrolijk staat te zonnen tussen het groen.
Broertje mailt dat de makelaar gezegd heeft dat St. Jozef toch echt ondergronds moet en Zusje M. vraagt hoe zit dat met die St. Jozef. Ik begrijp het niet, zegt ze.
Dat hij begraven moet worden, zegt Anna, dat moet van de makelaar.
Dat moet van de makelaar, schaterlacht zusje M. En dan moet ze nog harder lachen.
Anna stuurt haar een mail:
Beste M.
Een St. Jozef in de tuin begraven ter bevordering van de verkoop van je huis, is een oud Middeleeuws gebruik. En waarschijnlijk is dit gebruik weer een overblijfsel van nog veel oudere pre-christelijke sacrale gebruiken.
St. Jozef kan je aanroepen voor van alles net zoals de andere kwalen en pijntjes netjes onder de andere heiligen is verdeeld, maar je mag hem ook vragen om te helpen bij een spoedige verkoop van je huis.
Aangezien het een Middeleeuws gebruik is en de mensen toen wat minder fijngevoelig waren over sommige dingen, waren ze van mening dat je de goden of in geval van de Middeleeuwen de ene God, best wel wat mag pushen om te doen wat je vraagt. Als het de goden zijn die de boel bestieren op aarde mag je ook boos op ze worden als ze het niet goed doen.
Beelden werden begraven als onderdeel van een ritueel al sinds het vroegste begin van de mens. Rituelen overleven in het collectieve geheugen alhoewel ze soms wat wazig worden in dat geheugen van de mens. Het beeldje van Jozef – volgens de Middeleeuwse versie – moet ondersteboven begraven worden in de tuin met zijn gezichtje naar de voordeur.
En ja, makelaars verkopen St. Jozef setjes als onderdeel van hun verkoopservice. Als ze een huis verkopen komt dat mede door de kracht van het beeldje Jozef.
However, what got lost in translation – en dat is de vergeetachtigheid van het brein – is, dat met het begraven van het beeldje de kous niet af is. Het sacrale doet pas zijn werk als je ook nadat St. Jozef in de grond zit je hem een week lang aanroept in gebed en vraagt om hulp.
Dat laatste schrijft Anna maar niet in de mail. Hoon zal haar deel zijn is ze bang. Misschien eens aan oudste zusje voorstellen. Die heeft niet alleen vertrouwen in Middeleeuwse gebruiken maar gelooft ook nog in de moderne God en weet nog hoe ze moet bidden, een vaardigheid die Anna niet beheerst.
Toch eens vragen.
anna
