Op een winderige, natte ochtend staat Anna met gasten boven op het Fort Sint Pieter, twee dames willen weten waarom er een ster op de vlag van Maastricht staat.
‘Waarom is de vlag van Maastricht een ster?’
‘Het is de ster van Maria,’ antwoordt Anna braaf. ‘Maria wordt Sterre der Zee genoemd. De naam Maria is in het Hebreeuws; Maryam. Mar en Yam wat in het Latijns Stilla Maris betekent: druppel der Zee. Volgens de heilige Hiëronymus is druppel van de zee, verbasterd tot Stella Maris of Sterre van de Zee.’
De dames zijn niet tevreden met het antwoord.
‘Dat hebben ze ons ook in de basiliek verteld, maar toch, waarom een ster? Hoe kan een druppel van de zee in een ster veranderen?’
‘Dat kan ik niet vertellen want ik heb er geen bewijs voor,’ zegt Anna.
‘What happens on the Fort, stays on the Fort,’ lachen de vrouwen terwijl ze kijken naar de grote rode vlag met witte ster die wappert boven op het winderige Fort.
‘Het is vanwege een moord’, zegt Anna. ‘De moord op Osiris. Kent u de opera, de Zauberflöte?’
Ze kennen de opera.
‘De Koningin van de Nacht?’
Die kennen ze ook en Anna vertelt over het indrukwekkende lied Oh Isis, Oh Osiris en hoe Osiris na de moord door zijn broer Seth veranderd is in de ster Sirius. En dat de Koningin van de Nacht verwijst naar de Egyptische godin Isis.
Maar Watson in het verhaal wordt een beetje ongeduldig; je hebt geen proofs, herhaalt hij steeds, je hebt geen proofs!
Ze zit aan haar vaste tafeltje in de hal van Centre Ceramique en kijkt uit over Plein 1992. Er staan plassen water op de tegels na een heftige regenbui. Ze sopt haar koekje met de ster van Maastricht in het melkschuim van haar cappuccino. Er is een moord gepleegd op Osiris en hij is de ster Sirius geworden. En Isis is vergeten. Of toch niet?
